Wat betekent gedecentraliseerde financiering voor de wereldeconomie?

Financiën vormen geen uitzondering op de regel dat evolutie het antwoord op alles is. Veel beleid van regeringen, centrale banken en gevestigde deelnemers in de sector staat sinds de financiële crisis van 2008 ter discussie. De opkomst van Bitcoin in 2009 de wereld – of in ieder geval een deel ervan – de middelen verschaft om zich te ontwikkelen.

Het doel is om financiën te democratiseren door gecentraliseerde organisaties zoals banken te vervangen door peer-to-peer partnerschappen. Elke financiële dienst die we nu gebruiken – sparen, lenen, verzekeren, enzovoort – kan op een dag op een… blockchain in plaats van in een bank.

Dit is te wijten aan het feit dat gedecentraliseerde financiële platforms een alternatief systeem bieden in plaats van louter een plug-in voor conventionele bank- en financiële infrastructuren. Deze platforms zijn ontworpen om na verloop van tijd onafhankelijk te worden van hun makers en investeerders, en uiteindelijk te worden gecontroleerd door een gemeenschap van gebruikers wier autoriteit wordt ontleend aan het bezit van de tokens van het protocol.

Wat is gedecentraliseerde financiering precies?

Gedecentraliseerde financiering (DeFi) of Open Finance gaat over het ontwikkelen van een wereldwijd, gedecentraliseerd alternatief voor elke bestaande financiële dienst, zoals verzekeringen, sparen, leningen, enzovoort. Het zal financiële transacties beschikbaar maken voor iedereen met een smartphone en een internetverbinding. Het is een nieuw financieel systeem dat gebouwd is op veilige gedistribueerde grootboeken, vergelijkbaar met die van cryptocurrencies. Het systeem elimineert de controle van banken en instellingen over geld, financiële goederen en financiële diensten.

Het doel van DeFi is om financiële diensten te leveren aan 1,7 miljard niet-bankierde individuen en hen te integreren in de wereldeconomie. Voor veel klanten is een van de meest aantrekkelijke aspecten van DeFi dat het de kosten wegneemt die banken en andere financiële instellingen in rekening brengen voor het gebruik van hun diensten.
– In plaats van uw geld bij een bank te storten, bewaart u het in een beveiligde digitale portemonnee.
– Het is toegankelijk voor iedereen met een internetverbinding.
– Geld kan in enkele minuten of zelfs seconden worden verstuurd.

Om decentrale financiering en de werking ervan te begrijpen, moet men eerst begrijpen hoe zij verschilt van gecentraliseerde financiering.

Gecentraliseerde financiën

Banken, bedrijven die als uiteindelijk doel hebben geld te verdienen, houden uw geld vast onder gecentraliseerde financiering. Derde partijen die geldstromen tussen partijen mogelijk maken zijn er in overvloed in het financiële systeem, waarbij elk een vergoeding vraagt voor hun diensten. Stel u gebruikt uw creditcard om een liter melk te kopen. De rekening wordt van de winkelier naar een wervende bank geleid, die vervolgens de kaartinformatie doorgeeft aan het creditcardnetwerk.

Het netwerk vereffent de betaling en vraagt uw bank om betaling. Uw bank aanvaardt het bedrag en stuurt het door naar het netwerk, dat het vervolgens doorstuurt naar de handelaar via de wervende bank. Elke organisatie in de keten wordt gecompenseerd voor haar diensten, vooral omdat winkeliers u moeten compenseren voor uw mogelijkheid om krediet- en debetkaarten te gebruiken.

Gedecentraliseerde financiering

Gedecentraliseerde financiering vermindert de behoefte aan tussenpersonen door personen, handelaren en organisaties in staat te stellen financiële transacties uit te voeren met behulp van zich ontwikkelende technologieën. Dit gebeurt met behulp van peer-to-peer financiële netwerken die gebruik maken van veiligheidsprotocollen, verbinding, software- en hardwareverbeteringen, enzovoort.

Je kunt lenen, handelen en uitlenen met behulp van software die financiële transacties registreert en valideert in gedistribueerde financiële databases, vanaf elke plek waar je een internetverbinding hebt. Een gedistribueerde database is vanaf verschillende plaatsen toegankelijk; zij verzamelt en aggregeert gegevens van alle gebruikers en verifieert deze via een consensusproces.

Decentrale financiering maakt gebruik van deze technologie om gecentraliseerde financieringsmodellen af te schaffen door iedereen, ongeacht wie of waar hij is, overal gebruik te laten maken van financiële diensten. DeFi-toepassingen geven gebruikers meer controle over hun geld door persoonlijke portefeuilles en handel mogelijkheden die zich richten op individuen. Voor het eerst maken de hifi-protocollen het mogelijk om op grote schaal geld te lenen of uit te lenen tussen onbekende personen en zonder tussenpersonen. Deze programma’s verbinden kredietverstrekkers en kredietnemers en stellen automatisch rentetarieven vast op basis van vraag en aanbod. Bovendien zijn deze protocollen echt inclusief, aangezien iedereen, op elk moment, vanaf elke locatie en met elk bedrag, zich ermee kan inlaten.

Inderdaad, de recente buzz rond DeFi apps is grotendeels gevoed door de opkomst van het lenen en uitlenen van protocollen zoals Compound. Leningen in DeFi worden vaak gedekt door overcollateralisatie, in tegenstelling tot traditionele financiering. Bedrijven als Aave richten zich daarentegen actief op het toestaan van leningen zonder onderpand, op dezelfde manier als traditionele financiering dat doet.

Maar wat is het probleem met onze “traditionele” banksystemen?

DeFi heeft het potentieel om financiële systemen te democratiseren door iedereen toegang te geven tot financiële diensten, in het bijzonder diegenen in achtergestelde gemeenschappen die dat niet doen (bv. diegenen die in afgelegen plaatsen wonen) of niet kunnen (bv. diegenen die werkloos zijn of een strafblad hebben). Er is geen bestuursorgaan dat bepaalt wanneer en of iemand een transactie kan uitvoeren. DeFi is een consensussysteem tussen leden en gebruikers dat goed gedrag beloont en negatieve “actoren” straft.

Omdat er geen tussenpersoon is, zijn de transacties onmiddellijk, en de kosten zijn lager omdat clearing- en afwikkelingsprocessen worden geëlimineerd. Bijgevolg kunnen vertragingen in de afwikkeling en problemen met hoge kosten worden aangepakt, zoals in de GameStop- en Robinhood-saga’s, die leidden tot aanzienlijke verliezen voor handelaren en een boete van $70 miljoen voor Robinhood wegens misleiding van klanten.

Voordelen traditionele financiering” versus” DeFi

Om een enkele transactie tussen partijen tot stand te brengen zijn de traditionele financiële systemen afhankelijk van de systemen van banken en tussenpersonen. Dit kan meerdere dagen duren en is duur. Een gedecentraliseerd financieel systeem is een systeem waarin transacties plaatsvinden tussen twee individuen zonder het gebruik van een tussenpersoon. Smart contracts regelen de transacties, die (bijna) onmiddellijk en (bijna) gratis zijn.

Een van de belangrijkste voordelen van DeFi is dat het grenzeloos is. Deze financiële diensten zijn beschikbaar voor iedereen, overal die een smartphone en internetverbinding heeft. Dit zal het bankieren voor de minderbedeelden en de niet-banken transformeren. Zij kunnen ineens veilig waarde opslaan. Met één druk op de knop kunnen zij overal ter wereld investeren in wat dan ook met behulp van veiligheidstokens. Transacties die op deze manier worden uitgevoerd, kunnen efficiënter, flexibeler, veiliger en geautomatiseerder zijn dan die in de traditionele financiële sector.

Bovendien neemt DeFi de kloof weg tussen gewone consumenten en vermogende personen of organisaties, die toegang hebben tot een breder scala aan financiële goederen. Iedereen kan lid worden van een DeFi lending pool en geld uitlenen aan anderen. Het risico is hoger dan bij een obligatiefonds of depositocertificaat, maar de potentiële winst is ook hoger.

En dat is nog maar het begin. Omdat DeFi diensten gebaseerd zijn op open-source software code, kunnen ze op vrijwel onbeperkte manieren worden samengevoegd en aangepast. Ze kunnen bijvoorbeeld automatisch uw activa wisselen tussen meerdere onderpandpools op basis van welke momenteel het hoogste rendement oplevert voor uw beleggingsprofiel. Daardoor kan de snelle innovatie die in e-commerce en sociale media te zien is, de standaard worden in voorheen conservatieve financiële instellingen.

Deze voordelen helpen verklaren waarom het DeFi zich zo snel heeft uitgebreid. Meer dan $80 miljard in cryptocurrency zaten vast in DeFi-contracten bij de laatste markttop in mei 2021, tegenover minder dan $1 miljard een jaar eerder. Op 3 augustus 2021 was de markt $69 miljard waard.

Dat is een druppel in de emmer van de $20 biljoen wereldwijde financiële sector, wat betekent dat er veel ruimte is voor uitbreiding. Op dit moment zijn de meeste klanten professionele cryptocurrency handelaren, in plaats van de onervaren beleggers die massaal afkomen op platforms als Robinhood. Zelfs van de bitcoin bezitters hebben slechts 1% DeFi geprobeerd.

Wat zijn de gevaren en waar moeten beginners zich bewust van zijn?

Houd in gedachten dat DeFi een softwareprogramma is. Bijgevolg kan het problemen of “bugs” vertonen, wat het ingebedde technologierisico van elk programma is. Veel mislukte DeFi initiatieven zijn gestart met niet-gecontroleerde code, met als gevolg verliezen zoals de YAM code bug catastrofe. In de toekomst zal de industrie hoogstwaarschijnlijk zelfregulerend optreden door elke toepassing te auditen alvorens deze te uploaden naar een blockchain.

De cryptocurrency markt is ook vrij illiquide. Elke bescheiden “koop” of “verkoop” van deze activa kan een aanzienlijke invloed hebben op hun waarde. Miljardair Mark Cuban toonde aan dat hij niet immuun is voor gevaar door te handelen in een DeFi-app die in één dag mislukte.
“Zelfs als ik hier ruw mee omging, is het echt mijn schuld dat ik lui was,” zei hij vervolgens tegen Bloomberg. Het probleem met dit soort DeFi-spelletjes is dat alles draait om inkomsten en cijfers, en ik was te lui om de wiskunde uit te voeren om erachter te komen wat de essentiële indicatoren waren.”

Het is essentieel om met een betrouwbaar en transparant product om te gaan op dezelfde manier als met elk ander product. Transparantie is een basiselement van blockchain technologie. Als de makers van een DeFi programma anoniem wensen te blijven – zoals in het mislukte Harvest Finance protocol ontworpen door een anoniem team – zou dit een rood alarm moeten oproepen over de integriteit van de dienst of dat het een hoax is.

Aangezien veel onderontwikkelde landen niet over vergelijkbare wetgeving en toezicht beschikken, wordt de toegang tot de hub een uitdaging. Cliënten uit landen met een slechtere institutionele infrastructuur zijn aangewezen op dure oplossingen, waarbij vaak meerdere jurisdicties als regionale centra fungeren (met name zoals vaak in de Golfstaten). Bijgevolg zijn ondernemingen uit arme landen vaak aangewezen op tussenpersonen om toegang te krijgen tot diensten van mondiale financiële centra (zij het tegen lagere kosten dan bij rechtstreekse toegang).

In het geval van valuta’s uit opkomende markten, bijvoorbeeld, zouden diensten kunnen worden getoken en geleverd aan de tokenhouder, ongeacht de herkomst van de verstrekker en de ontvanger, met Bitcoin als voorbeeld: Bitcoin-houders zijn verbonden via gemeenschappelijke technologie in plaats van een massale balans in een sterk gereguleerde betalingshub. Als RMB of EUR bijvoorbeeld in Londen of New York worden afgewikkeld, krijgen Engelse en Amerikaanse autoriteiten zeggenschap over de munt, wat in een politieke context kan worden gebruikt. De toekomst van de financiële wereld kan er anders uitzien als gevolg van de technologische vooruitgang. Dit vraagt om een nader onderzoek van de onderliggende technologieën, processen en infrastructuur die decentralisatie en gedecentraliseerde financiering mogelijk maken.

Het bepalen van de jurisdictie van rechtbanken en de relevante wetgeving in een DeFi-wereld, in welke vorm dan ook – van volledig gecentraliseerd tot volledig gedecentraliseerd – wordt een grotere uitdaging. Denk aan een gedistribueerd grootboeksysteem dat niet gecentraliseerd is, zoals dat van Bitcoin of Ether. Om de bevoegdheid van een rechtbank en de passende wetgeving te beoordelen, richten het internationaal privaatrecht en het burgerlijk procesrecht zich op de materiële vordering. In verschillende landen kan de materiële vordering over gedistribueerde ledgers gebaseerd zijn op geheel andere rechtsopvattingen, waaronder, maar niet uitsluitend, contracten, onrechtmatige daad, joint venture- en partnerschapsrecht, antitrustwetgeving en, in bepaalde rechtsgebieden, blockchain-specifieke wetgeving. Als gevolg van de decentralisatie bestaat er onduidelijkheid over welke rechtbanken en wetten van toepassing zijn.

Dezelfde zorg – het bepalen van de jurisdictie – geldt voor de financiële regelgeving. Hoewel we denken dat de financiële wereld een wereldomspannend geheel is, wat logisch is gezien de hub-structuur. De werkelijkheid is een universum van individuele rechtsgebieden en regelgevers die worden gecoördineerd via een verscheidenheid aan soft law-systemen. Traditionele benaderingen richten zich op het bedrijf dat de dienst levert, de klant aan wie het product of de dienst wordt aangeboden, of de markt waarop het wordt uitgewisseld. Elk van hen is problematisch in het tijdperk van de hifi: in een netwerkeconomie bieden talrijke organisaties delen van een dienst aan, zijn de consumenten gelijkelijk over de wereld verspreid, en verliezen marktplaatsen en individuele aanbieders hun waarde als toezichthoudende toegangs- en controlepunten.

Bovendien kan de technologie die decentralisatie mogelijk maakt, op entiteiten gebaseerde technieken in het algemeen minder succesvol maken. Het vaak voorgestelde alternatief, een concentratie op functies, kan om twee redenen minder overtuigend zijn wanneer diensten worden verricht door een verzameling algoritmen in een systeem zonder toestemming:

Ten eerste zou decentralisatie, wanneer zij vergevorderd is, het toezicht noodzakelijk maken op een groot aantal kleine bijdragers aan de diensten, waarvan velen niet de omvang en de financiële middelen hebben om toezichtskosten te betalen en waarvan velen slechts geleidelijk en gedeeltelijk bijdragen aan de algemene dienst; en ten tweede kunnen technologieën voor machinaal leren de aard van deze functies blijvend veranderen. DeFi kan ons dwingen verder te kijken dan de betrokken ondernemingen en onze toezichtsinspanningen te richten op de onderliggende technische infrastructuur die alle bijdragers met elkaar verbindt. In werkelijkheid zal de technologie die alle relevante organisaties verbindt, en niet alleen de organisaties die nominaal bij het project betrokken zijn, verantwoordelijk zijn voor een steeds groter deel van de risico’s bij DeFi initiatieven.

Gegevensbeveiliging en privacy

Decentralisatie in de datafied wereld betekent dat gegevens vanaf verschillende plaatsen kunnen worden benaderd in plaats van slechts vanaf één plaats. Omdat de cloud en DLT draaien op arrays van servers in plaats van op enkele servers, houdt de opslag van gegevens in de cloud of op een DLT in dat gegevens over verschillende servers worden verdeeld. Inbreuken op gegevensbescherming en privacy kunnen uiterst kostbaar zijn voor instellingen die op DLT vertrouwen. Het idee is dat, ongeacht welke wetten er gelden voor gegevensbeveiliging, alle gegevens die op deze manier worden gecreëerd “gedecentraliseerd” zullen zijn, waardoor opvattingen over “eigendom van gegevens”, of beter gezegd “effectief gegevensbeheer” slechts theoretisch blijven. Zelfs als er een wettelijke status was om schendingen van gegevensbescherming of privacy aan te klagen en gegevens te wissen, zouden sommige gegevensdeeltjes blijven bestaan – het internet vergeet niet in die zin.
Tegelijkertijd zien we tegenwoordig een jurisdictionele (her)concentratie van gegevens als gevolg van jurisdictionele gegevensverplichtingen en datalokaliseringsbeleid zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming (GDPR) van de EU. De belangrijkste aanbieders van clouddiensten (Amazon, Microsoft, IBM, Alibaba, Google en Apple) lokaliseren geleidelijk gegevens in datacentra in een groeiend aantal unieke rechtsgebieden. Elk van deze datacentra “bevat” de gegevens van een bepaalde klant, zoals een grote financiële instelling of een technologiebedrijf. Het uiteindelijke gevolg van deze mix van technologie, regelgeving en economische prikkels is niet wat DeFi voorstanders hadden verwacht: als gevolg van deze interactie is centralisatie vaak de kern van decentralisatie.

DeFi is dus een bedreiging voor de conventionele juridische functie van de staat, zowel in het ideaal als in de realiteit, zowel vanuit de positie van doelgerichtheid in het DeFi ideaal als vanuit de realiteit van de technologische groei.

Conclusie

Zowel vanuit het oogpunt van de DeFi als van de regelgeving kan een bepaalde mondiale strategie voor de aanpak van mondiale DeFi-systemen geschikt en wellicht van vitaal belang zijn. Een dergelijke aanpak zou gebaseerd kunnen zijn op het multilateraal memorandum van overeenstemming van de IOSCO, dat gemeenschappelijke minimumbenaderingen vaststelt als voorwaarde voor toetreding, eventueel in combinatie met structuren van het college van toezicht voor systemen waarbij meerdere exploitanten in meerdere rechtsgebieden betrokken zijn, waarvan Libra tot dusver waarschijnlijk het belangrijkste potentiële voorbeeld is. Zo wordt in het witboek over Libra 2.0 specifiek melding gemaakt van een “college van toezicht”: een comité van toezichthouders uit de landen waar het systeem actief zal zijn, bijeengeroepen door de toezichthouder van het land van herkomst (in dit voorbeeld de Zwitserse toezichthoudende autoriteit voor de financiële markt (FINMA)).

Beschouw DeFi als een automaat voor financiële diensten. Een automaat is een geautomatiseerde dienst zonder kosten die 24 uur per dag, zeven dagen per week werkt. Maar omdat alle economische activiteit gebaseerd is op transacties – of het nu gaat om retail, gaming, technologie of sociale media – kunnen DeFi-apps verder gaan dan financiële diensten en de virtuele en echte wereld met elkaar verbinden door integratie met de diensten of goederen die we gebruiken.