Banki centralne badają waluty cyfrowe CBDC

Banki centralne badają cyfrowe waluty banku centralnego, czyli CBDC.

A CBDC to cyfrowa waluta, która jest emitowana i kontrolowana przez bank centralny. Różni się ona od innych form waluty cyfrowej tym, że będzie wspierana przez rezerwy utrzymywane w banku centralnym.

Istnieje kilka różnych sposobów na zbadanie idei CBDC, ale celem jest stworzenie bardziej efektywnego systemu płatności dla konsumentów i przedsiębiorstw. CBDC mogłoby również pomóc w stabilizacji systemu finansowego w czasach kryzysu poprzez zapewnienie płynności bankom komercyjnym w okresach napięcia.

Banki centralne rozważają uruchomienie własnej waluty cyfrowej (CBDC), aby uzupełnić gotówkę, którą obecnie dostarczają – wynika z nowego raportu Bloomberga.

Raport mówi, że banki centralne w Singapurze, Szwecji i Kanadzie przodują w tym rozwoju. Bank Japonii również rozważał taką możliwość, ale nie podjął jeszcze żadnych działań.

Pomysł polega na tym, że CBDC byłby cyfrową wersją gotówki, która mogłaby być używana do płatności przez osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa. Byłby wspierany przez depozyty w bankach komercyjnych, co uczyniłoby go bezpieczniejszym niż inne kryptowaluty, np. bitcoin oraz ethereum.

Idea jest taka, że CBDC będzie bardziej bezpieczne i stabilne niż inne formy pieniądza cyfrowego, np. bitcoin i eter.

Jednakże CBDC nie są całkowicie anonimowe – nadal muszą być powiązane z tożsamością, aby można było dokonywać transakcji.

W niektórych krajach, gdzie istnieje wysoki poziom korupcji lub niewłaściwego wykorzystania funduszy przez urzędników państwowych, CBDC mogą mieć zalety w stosunku do gotówki, jeśli chodzi o walkę z przestępczością i terroryzmem; mogą jednak mieć również wady, jeśli nie są odpowiednio regulowane przez władze.

CBDC mają swoje korzenie w globalnym kryzysie finansowym z 2008 r., kiedy to wiele banków nie było w stanie zapewnić funduszy klientom, którzy ich poszukiwali. Banki nie były również w stanie udzielać pożyczek z powodu zamrożonych rynków kredytowych i braku płynności. Z tradycyjnymi walutami fiat, takimi jak dolary i euro, banki centralne są w stanie działać jako pożyczkodawca ostatniej instancji – ale z kryptowalutami, takimi jak bitcoin, nie ma centralnego organu, który może działać w ten sposób.

W rezultacie wielu ekonomistów uważa, że gdyby kryptowaluty stały się powszechnie przyjęte, mogłyby spowodować kolejny kryzys finansowy podobny do tego, którego doświadczyliśmy 10 lat temu, ponieważ nie byłoby sposobu, aby rządy lub prywatne firmy zapewniły płynność podczas spowolnienia gospodarczego bez całkowitego rozbicia rynku.

Banki centralne badają CBDC, ponieważ chcą zachować kontrolę nad swoją polityką pieniężną i utrzymać stabilną podaż pieniądza. Chcą również zapobiec używaniu przez ludzi kryptowalut zamiast fiat money.

O CBDC mówi się od lat i wciąż nie ma zgody co do tego, jak dokładnie powinny być wdrażane i jaki powinien być ich cel.

Historia:

Pierwszy CBDC został wyemitowany przez rząd USA w czasie Wielkiego Kryzysu w 1933 roku, kiedy to rozpoczął on emisję srebrnych certyfikatów, aby pomóc złagodzić skutki deflacji i dać ludziom większą siłę nabywczą. Certyfikaty te można było w każdej chwili wymienić na srebrne dolary, ale ostatecznie zaprzestano ich wydawania ze względu na obawy, że mogą być wykorzystywane jako narzędzie inflacyjne – innymi słowy, ponieważ ludzie raczej szybko by je wydawali, niż oszczędzali.

Historię CBDC można również prześledzić do 1964 roku, kiedy to Zarząd Rezerwy Federalnej USA opublikował dokument dotyczący pieniądza elektronicznego. Pierwsze rzeczywiste wykorzystanie tej technologii zaobserwowano w 2009 roku, kiedy Bank Anglii zaczął badać jej potencjał do stworzenia elektronicznej waluty o nazwie RSCoin.

W 2011 roku Bank Anglii ogłosił, że bada możliwość wyemitowania własnej waluty cyfrowej w celu poprawy efektywności i redukcji kosztów. Nastąpiło to po podobnych zapowiedziach innych banków centralnych na całym świecie. W 2015 roku szwedzki Riksbank ogłosił plany emisji własnej waluty cyfrowej o nazwie „e-krona”, która pozwoliłaby obywatelom dokonywać natychmiastowych płatności za pomocą smartfonów lub komputerów w dowolnym miejscu w Szwecji.

W 2016 roku Ludowy Bank Chin wydał raport na temat CBDC, w którym omówiono takie kwestie jak ryzyko związane z wdrożeniem oraz korzyści wynikające z używania CBDC w przeciwieństwie do gotówki lub kart kredytowych; nie było jednak żadnych konkretnych szczegółów dotyczących tego, kiedy lub czy Chiny wprowadzą takie

W ostatnich latach można zaobserwować wzrost zainteresowania CBDC wśród bankierów centralnych i regulatorów na całym świecie. W samym 2019 roku temat ten był poruszany na konferencjach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Niemczech.

Głównym powodem, dla którego CBDC są badane, jest fakt, że oferują one wiele potencjalnych korzyści zarówno dla konsumentów, jak i przedsiębiorstw. Na przykład, może to dać użytkownikom większą kontrolę nad ich pieniędzmi.

Do zalet CBDC należą:

-Główną zaletą jest to, że bankom centralnym łatwiej byłoby świadczyć usługi finansowe i dokonywać płatności na rzecz osób fizycznych i przedsiębiorstw. Mogłoby to obejmować udzielanie pożyczek, dokonywanie płatności między rachunkami w różnych bankach, a nawet płacenie dostawcom i pracownikom.

– CBDC mogłyby pomóc w ograniczeniu działań wysokiego ryzyka, takich jak pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu, umożliwiając władzom większy nadzór nad transakcjami niż ma to miejsce obecnie w przypadku transakcji gotówkowych. Mogłoby to również pomóc w zapobieganiu oszustwom, ponieważ wszystkie transakcje byłyby identyfikowalne.

– Bankom centralnym może być również łatwiej interweniować w czasach kryzysu, np. w przypadku masowego wycofywania depozytów przez deponentów, którzy obawiają się utraty swoich oszczędności w przypadku upadku ich banku z powodu niewypłacalności lub postępowania upadłościowego (płynność) lub w przypadku niewystarczającej płynności w systemie finansowym gospodarki z powodu problemów z dostępnością kredytów (adekwatność kapitałowa).

– Mogą być używane jako środek wymiany w punktach sprzedaży jak każda inna waluta.

– Mogą być wykorzystywane do międzynarodowych przekazów pieniężnych po niższych kosztach niż tradycyjne metody, ponieważ nie ma ryzyka kursowego związanego z ich uprzednim przeliczeniem na inną walutę przed dokonaniem płatności za granicą.

– Mogłyby one ułatwić bankom centralnym realizację polityki pieniężnej, zapewniając natychmiastowy dostęp do danych w czasie rzeczywistym dotyczących aktywności gospodarczej w różnych regionach w obrębie danego kraju, a nawet w skali globalnej (np. stopy procentowe kredytów lub depozytów). Mogłoby to pomóc w zmniejszeniu nierównowagi makroekonomicznej między regionami, która tradycyjnie była problemem związanym z poleganiem na fizycznej gotówce zamiast na płatnościach cyfrowych ze względu na wysokie koszty transakcyjne związane z gromadzeniem informacji z każdej indywidualnej lokalizacji oddziału banku (np. kontrole płac).

– Konsumenci mieliby dostęp do swoich pieniędzy 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, niezależnie od tego, gdzie się znajdują na świecie; oznacza to, że mogliby otrzymywać swoje pensje bezpośrednio na swoje konta bankowe, nawet jeśli podróżują za granicę lub pracują na odległej platformie wiertniczej na odludziu! To samo dotyczy firm – będą one mogły płacić swoim dostawcom bez konieczności martwienia się o opłaty za opóźnienia lub inne kwestie związane z transferem środków za granicę.

– CBDC mogłyby drastycznie obniżyć koszty transakcji dla konsumentów i przedsiębiorstw, ponieważ nie byłoby już potrzeby korzystania z usług osób trzecich (takich jak banki) przy dokonywaniu płatności; oznacza to, że więcej pieniędzy pozostałoby po spłaceniu długów, takich jak karty kredytowe czy pożyczki!

Banki centralne już od jakiegoś czasu badają możliwość emisji cyfrowej waluty banku centralnego (CBDC). W rzeczywistości już testują wody z własnymi prywatnymi blockchains i kryptowalutami. Istnieją jednak pewne wady CBDC, które mogą powstrzymać je od stania się głównym nurtem w najbliższym czasie.

Pierwszą poważną wadą jest to, że technologia stojąca za CBDC nie jest jeszcze wystarczająco zaawansowana, aby obsłużyć duży wolumen transakcji, który pojawiłby się wraz z powszechnym przyjęciem. Istnieją również obawy dotyczące bezpieczeństwa, prywatności i przejrzystości.

Jedną z głównych wad jest to, że opracowanie przez banki centralne własnych walut cyfrowych i edukacja konsumentów na ich temat wymagałaby znacznej ilości czasu, co mogłoby zająć lata, a nawet dekady. Inną wadą jest to, że waluty cyfrowe mogą nie być w stanie zaspokoić potrzeb i oczekiwań wszystkich konsumentów, ponieważ prawdopodobnie będą projektowane z myślą o konkretnych produktach lub usługach, a nie będą miały ogólnego zastosowania, jak tradycyjne formy pieniądza.

Dodatkowo istnieją obawy o to, jak te cyfrowe waluty będą regulowane przez rządy i jaki wpływ mogą mieć na istniejące systemy, takie jak banki czy karty kredytowe.

Aby zapewnić sobie stabilność w przypadku kryzysu finansowego, bank centralny musi być w stanie drukować pieniądze w miarę potrzeb bez obaw o inflacja lub deflacji. Jednym ze sposobów na to jest bankowość oparta na rezerwie cząstkowej – czyli tworzenie większej ilości pieniędzy niż jest dostępna na kontach oszczędnościowych lub w rezerwach gotówkowych – ale ta praktyka wiąże się z własnym ryzykiem.

Inną opcją jest emitowanie przez bank centralny własnej waluty cyfrowej (CBDC). Pozwoliłoby to na większą kontrolę nad tym, ile pieniędzy może stworzyć, bez konieczności polegania na praktykach bankowości rezerwy cząstkowej, które mogłyby prowadzić w dół „inflacyjnej drogi”, gdzie ceny rosną, ponieważ wydrukowano więcej pieniędzy, niż było potrzebne konsumentom, którzy ich potrzebowali.

Największą wadą CBDC jest to, że wyeliminowałoby ono potrzebę używania przez konsumentów gotówki lub innych fizycznych pieniędzy do dokonywania transakcji. Gdyby wszyscy używali walut cyfrowych, wówczas banki centralne nie byłyby już w stanie drukować fizycznych banknotów i monet – a to mogłoby mieć negatywne konsekwencje dla ich gospodarek. Jeśli ludzie stracą zaufanie do swoich walut wspieranych przez rząd (takich jak dolary), wtedy mogą zacząć używać innych form płatności, takich jak kryptowaluty takie jak Bitcoin.

Chociaż nadal istnieje wiele pytań bez odpowiedzi na temat tego, czy emisja CBDC byłaby rzeczywiście korzystna dla gospodarki i czy byłaby bezpieczna – ważne jest, aby zauważyć, że ta technologia może zapewnić inne korzyści poza polityką monetarną i stabilnością finansową:

-mogłaby zwiększyć wydajność przetwarzania płatności, ponieważ transakcje byłyby realizowane w czasie rzeczywistym, a nie, jak obecnie, w ciągu dni lub tygodni z powodu opóźnień przy przekazywaniu środków między rachunkami w różnych instytucjach (np. bankach).

Chociaż Cbdc jest obiecującą platformą, ma pewne ograniczenia. Na przykład trudno jest wykorzystać Cbdc do realizacji dużych transakcji ze względu na duże opóźnienia. Ponadto, obecna wersja protokołu może przetwarzać wiadomości tylko w partiach do 50 transakcji jednocześnie. Oznacza to, że jeśli użytkownik chce wysłać wiele transakcji jednocześnie, będzie musiał to zrobić w oddzielnych partiach.

Ograniczenia te są rozwiązywane w nowych wersjach protokołu, które są obecnie opracowywane przez naukowców z Uniwersytetu Stanforda i innych instytucji. Na przykład, jedno z badanych rozwiązań nazywa się „federated sidechains”, gdzie wiele blockchains można połączyć razem w jedną dużą sieć. Pozwoliłoby to użytkownikom na wysyłanie wielu transakcji jednocześnie przez wiele blockchains bez konieczności czekania na przetworzenie wszystkich z nich przed wysłaniem kolejnej partii transakcji.

Banki centralne świata już od lat badają potencjał Cbdc, ale wciąż istnieje wiele ograniczeń tej technologii.

Po pierwsze, brak zaufania do systemu ze względu na jego względną nowość i brak powszechnego przyjęcia. Brakuje również zrozumienia, jak działa i jakie problemy mogą wynikać z jego stosowania.

Po drugie, Cbdc nie są jeszcze na tyle skalowalne, aby mogły być wykorzystywane przez dużą liczbę osób lub firm. Do działania wymagają dużej mocy obliczeniowej i energii elektrycznej, które mogą być trudne do znalezienia, gdy nie ma jeszcze wielu osób korzystających z nich.

Po trzecie, istnieją obawy co do tego, jak bezpieczne są rzeczywiście Cbdc, jeśli chodzi o przechowywanie wrażliwych danych, jak np. kryptokurrency portfele lub numery ubezpieczenia społecznego. Obawy te obejmują ataki hakerskie/phishingowe, które mogą ujawnić prywatne informacje złośliwym stronom lub nawet całkowicie zniszczyć całą Twoją cyfrową tożsamość!

Wreszcie, istnieją obawy, czy Cbdc będą w stanie w ogóle zastąpić fizyczną walutę; niektórzy twierdzą, że gotówka nigdzie nie zniknie w najbliższym czasie, ponieważ ludzie nadal wolą mieć coś namacalnego w rękach, niż ufać tylko anglojęzycznym bankom. algorytm z ich pieniędzmi!

Wniosek jest taki, że Cbdc są użytecznym narzędziem, które banki centralne mogą wykorzystać przy prowadzeniu polityki pieniężnej.

Cbdc były z powodzeniem stosowane w niektórych krajach, ale nie w innych, a przyczyny sukcesu lub porażki waluty różnią się w zależności od sytuacji gospodarczej każdego kraju. Najważniejszymi czynnikami wydają się być to, czy istnieją inne waluty konkurujące z Cbdc oraz czy następuje wzrost inwestycji spowodowany wprowadzeniem nowej waluty.