Kryzys walutowy na horyzoncie: Potrzebujemy nowego modelu

Światowa gospodarka znajduje się na skraju katastrofy monetarnej. Ma to daleko idące konsekwencje dla kryptokurrency biznes.

Pandemia COVID-19, wojna rosyjsko-ukraińska, gwałtowny wzrost cen surowców, rosnące oczekiwania inflacyjne, kryzysy polityczne w wielu rozwijających się gospodarkach, a teraz agresywne podwyżki stóp procentowych przez amerykańską Rezerwę Federalną, które przyciągają pieniądze spekulacyjne do dolara, tworzą idealną burzę dla walut rynków wschodzących. Wszystko to wywiera silną presję na kursy walut w wielu krajach.

Zdaniem Raoula Pala, obecnie mamy do czynienia z bardziej znaczącym przemieszczeniem walut azjatyckich niż miało to miejsce podczas kryzysu finansowego w regionie w latach 1997-98.

Te kryzysy walutowe narzucają błędne koło na kraje rynków wschodzących: Kurs wymiany spada, lokalne władze próbują, ale nie udaje im się ograniczyć wpływu, a zaufanie do ich umiejętności maleje, co powoduje dalszą deprecjację waluty, zwiększając obawy o niewypłacalność wśród międzynarodowych pożyczkodawców i powodując inflacja wraz ze wzrostem kosztów importu. Wszystko to stopniowo zmniejsza zaufanie do waluty i rządu.

Kraje takie jak Sri Lanka i Liban już weszły w ten mroczny okres. Inne kraje z mniej oczywistymi problemami politycznymi mogą być następne w miarę rozprzestrzeniania się „zarażania” w stylu roku 1998.

Cykle zła

Jest to dla mnie regularne przypomnienie, że nasz dolarocentryczny międzynarodowy system finansowy może doprowadzić do znacznej nierównowagi na świecie.

Jednym z aspektów tego systemu – z pewnością wadą, a nie zaletą – jest to, że cokolwiek Stany Zjednoczone robią w ramach polityki monetarnej i fiskalnej, aby zaspokoić swoje wewnętrzne zobowiązania, cele często mają szkodliwy wpływ na gospodarki innych krajów.

Tak było przed COVID-19, kiedy to „luzowanie ilościowe” (QE) Fedu, mające na celu wyprowadzenie gospodarki amerykańskiej z długotrwałego marazmu po kryzysie z 2008 r., przyniosło mnóstwo świeżego pieniądza, który porzucił nisko rentownego wówczas dolara na rzecz wyżej rentownych aktywów z rynków wschodzących.

Jak można było przewidzieć, gorące pieniądze wracają do dolara, ponieważ podwyżki stóp procentowych sprawiają, że greenback staje się o wiele bardziej kuszącą i dochodową lokatą niż rok temu, a niepewność geopolityczna wzmacnia jego reputację bezpiecznej przystani. To odwrócenie sytuacji miało niszczący wpływ na rynki wschodzące.

Rządom małych gospodarek trudno jest realizować dobrą politykę w obliczu tak szerokich wpływów pozostających poza ich kontrolą.

Kiedy jednak dochodzi do kryzysu, jedyne recepty, jakie są dostarczane – przede wszystkim przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, który ostatnio odegrał swoją normalną rolę w walce z kryzysem w Sri Lance i Argentynie – nakładają na te lokalne rządy obowiązek rozwiązania sytuacji.

Zalecane środki zaradcze mogą oznaczać polityczne samobójstwo. Banki centralne podnoszą stopy procentowe, aby zapobiec ucieczce kapitału, podczas gdy rządy wprowadzają oszczędności fiskalne, aby udobruchać zagranicznych wierzycieli, co powoduje, że lokalne gospodarki są najbardziej wrażliwe. Nic dziwnego, że tak wiele krajów rozwijających się stało się wylęgarnią autokratów, którzy na troski swoich obywateli odpowiadają surowym i bigoteryjnym prawem.

Jego fundamenty są wadliwe.

Mamy najbrzydszy ze wszystkich światów: zdecentralizowany system, w którym kraje muszą radzić sobie same, a jednocześnie muszą stawić czoła nadmiernej, ogólnosystemowej podatności.
z powodu działań tylko jednego z nich

Niektórzy mogą twierdzić, że Stany Zjednoczone są wyjątkiem, który korzysta z tego systemu w postaci autonomicznej polityki pieniężnej. W tej chwili na przykład silniejszy dolar pomaga próbom kontrolowania inflacji przez Fed poprzez obniżenie kosztów importowanych towarów. Wcześniej popyt na aktywa dolarowe wśród zarządzających rezerwami w bankach centralnych pozwolił Fedowi na przeprowadzenie bilionów dolarów w QE bez wywoływania inflacji konsumenckiej – przynajmniej przez 12 lat.

Jednak, jak pamiętnie stwierdził w 2011 roku były prezes Banku Anglii Mervyn King, te „globalne nierówności” szkodzą Stanom Zjednoczonym. Nadwyżki w gospodarce amerykańskiej są zwykle spowodowane zakłóceniami w światowej cenie pieniądza, takimi jak niskie stopy procentowe kredytów hipotecznych, które napędzały bańkę mieszkaniową przed kryzysem finansowym z 2008 roku.
W 2019 r. Mark Carney, następca Kinga, zaproponował rozwiązanie w postaci krypto podtekst: nowa, cyfrowa waluta międzynarodowa zarządzana przez MFW. (Ta śmiała propozycja nie zyskała poparcia w Waszyngtonie, co może wyjaśniać, dlaczego Carney nie został wybrany na szefa MFW).

Carney jednak przynajmniej myślał o podjęciu działań. Istniejącego układu nie da się utrzymać. Patrzenie na ostatni wzrost dolara jako potwierdzenie jego statusu rezerwy jest fałszywym pocieszeniem. Napędzany strachem pęd do dolarów jest pod wieloma względami sygnałem dysfunkcji systemu i wskazówką, że pewnego dnia musi się on skończyć.

Jeśli tak jest, znacznie lepiej jest zaplanować płynne przejście do innego paradygmatu teraz, niż ryzykować dramatyczne złamanie w późniejszym czasie.
Jawne odrzucenie przez Rosję i Chiny obecnego stanowi zagrożenie.

Nowy projekt

Jak będzie wyglądał ten przyszły system? Kraje zachodnie nie zaufają walucie stworzonej przez rząd chiński, a problemy z koordynacją w Europie sugerują, że euro nie jest poważnym kandydatem. Może to być system wielowalutowy.

Byłem w obozie Carneya, kiedy opublikowałem „The Unfair Trade” w 2011 roku, zanim miałem jakąkolwiek poważną styczność z bitcoin. Międzynarodowa waluta rezerwowa regulowana przez MFW była moim zdaniem jedynym wyjściem z naszego wadliwego systemu finansowego.

Teraz jednak widzę tę kwestię w szerszym ujęciu: Rozwój internetu spowodował utratę zaufania do rządów i powstanie nowych ponadnarodowych wspólnot władzy jako bogactwa.
Nierówności majątkowe w dobie globalizacji wywołały niezadowolenie z obecnego neoliberalnego reżimu. Niezależnie od tego, jaki system się rozwinie, wielowalutowy czy inny, należy przywrócić ludziom poczucie własności ich własności i tożsamości. Musi to być również system cyfrowy.

To nieodmiennie prowadzi do cyfrowej waluty w takiej czy innej formie.

Chociaż nie jest oczywiste, że bitcoin jest odpowiedzią, biorąc pod uwagę jego niezdolność do odłączenia się od spadku rynków finansowych w poprzednim roku, nadal ufam ideom, na których Satoshi go założył.

Następca systemu dolarowego musi zawierać jakiś rodzaj cyfrowego, odpornego na cenzurę pieniądza, który jest odporny na błędy scentralizowanych rządów, coś, co wygląda i czuje się bardziej jak oryginalna, zdecentralizowana architektura Internetu.

To, co nastąpi później, musi odzwierciedlać życzenia ludzi, którzy z tego korzystają. Decyzja nie powinna należeć do bezosobowych zagranicznych biurokratów.

Głosujcie swoimi pieniędzmi, ludzie.